Życiorys Św. Barbary

Św. Barbara urodziła się na przełomie III i IV wieku w Nikodemii jako córka bogatego i zamożnego dobrze sytuowanego mężczyzny Dioskorusa. O matce nic nie przekazują nam źródła historyczne, możemy przypuszczać, że była chrześcijanką i wyniku prześladowań została zamordowana.

Barbara była obdarzona przepiękną urodą o czym świadczy fragment tekstu godzinek o

Św. Barbarze„Przewyborną urodą, panna obdarzona…”.O jej rękę ubiegało się wielu zamożnych paniczów jednakże nasza patronka postanowiła całe życie spędzić w czystości i niewinności. Ojciec, chcąc nie dopuścić by poznała wiarę w Chrystusa, kazał zamknąć ją w wieży by tam zamieszkała. Przychodził do niej jedynie filozof Orygenes z Aleksandrii to dzięki niemu Barbara dowiedziała się i Jezusie i o wierze w niego.

Pod wpływem Orygenesa przyjęła chrzest i stała się chrześcijanką. Zrobiła to wszystko w tajemnicy przed swoim ojcem. Barbara mieszkając w wieży kazała wymurować trzecie okno aby w ten sposób trzy okna wyrażały Trójcę Świętą, której ona oddawała ogromną cześć. Ojciec dowiedziawszy się o tym, że jego córka jest chrześcijanką bardzo się na nią rozgniewał i skazał ją na publiczne ubiczowanie, aby w ten sposób wyparła się wiary w Jezusa. Po dokonaniu biczowania Barbarę wrzucono do ciemnicy (lochu), gdzie w nocy ukazał się jej Jezus, który ją uzdrowił z ran biczowania i umocnił. Po jakimś czasie ojciec Barbary skazał ją na sąd, aby podczas rozprawy wymusić na Barbarze wyzbycia się wiary. W trakcie osądu, oddawano ją nieludzkim torturom, ciało rozdzierano żelaznymi blachami, przypalano pochodniami, obnażono ją z szat i piersi jej obcięto nożem, potem wleczono ją przez środek miasta na pogardę. Gdy ojciec zobaczył, że córka jest niezachwiana i pomimo wszelkich tortur i mąk mężnie nadal wyznaje w wiarę w Chrystusa, kazał ją przyprowadzić na plac straceń w centrum miasta. Wobec wszystkich zgromadzonych gapiów i przechodniów dobył miecza i ściął swoją córkę. Po tym czynie spadł nagle z nieba piorun i zabił go.

Pobożni chrześcijanie pochowali ze czcią i pobożnością ciało Barbary.
Kult Św. Barbary bardzo szybko rozprzestrzenił się i jest ona uznawana za jedną z 14 świętych wspomożycieli, czyli tych patronów którzy przychodzą z pomocą w najtrudniejszych momentach życia. Przede wszystkim jest patronką dobrej śmierci. Do niej to ludzie bliscy skonania zwracają się z ratunkiem i zostają wysłuchani. Jest ona również patronką: górników, hutników, żeglarzy, marynarzy, ludzi żyjących w ciągłym niebezpieczeństwie. Wspomnienie liturgiczne Św. Barbary przypada 04.12.